پوست بدن در اثر کاهش ترشح چربی توسط غدد پوستی خشک می شود که در این صورت نسبت به عوامل محیطی و بعضی مواد حساس می شود. پوست حالت سوختگی پیدا می کند که به دلیل نداشتن رطوبت کافی است.بعد از شست و شو، پوست سفت و ناخوشایند می شود ، مگر اینکه با کرم آن را نرم کنید.علامت خشکی شدید پوست، ترک خوردن آن است.
خشکی پوست یک مشکل پوستی رایج است و در تمام سنین رخ میدهد. این مشکل خیلی جدی نیست، اما گاهی درمان آن سخت است. خشکی پوست ممکن است به بیماریهای دیگر پوستی یا بیماریهایی مانند دیابت، کم کاری یا پرکاری تیروئید، سندرم شوگرن و سوء تغذیه مربوط باشد.
پوست ظاهری خشک و بی آب، پوسته پوسته، تحریک شده و ملتهب دارد. اگر پوستتان خشک است، احساس زبری و گاهی درد و خارش را تجربه میکنید. البته، در حالت شدیدتر، پوست دچار قرمزی و خارش شدید میشود. در نتیجه، ترکهای عمیقی روی پوست ایجاد میشوند که ممکن است خونریزی کنند. همهی اینها از نشانههای خشکی شدید پوست است.
ساختار پوست خشک
پوست از بدن ما در برابر عوامل بیرونی و محیطی محافظت میکند. پوست ما سه لایه دارد. لایهی زیرین، «هیپودرم» است که از بافت چربی، رگ و عصب تشکیل شده است.
لایهی میانی پوست «درم» نام دارد. این لایه از بافتهای همبند و الیاف کلاژن، فیبرهای الاستین، رگهای خونی، غدد چربی، فولیکول های مو و غدد عرقی تشکیل شده است. لایهی رویی «اپیدرم» است که از کراتینوسیت تشکیل شده است.
سلولهای سطح پوست در احاطهی لایههای لیپید هستند. لایههای لیپید از کلسترول، اسیدهای چرب و سرامید تشکیل شدهاند. لایهی شاخی پوست (بیرونیترین قسمت اپیدرم) وظیفهی آبرسانی به پوست را بر عهده دارد. لیپیدها از تبخیر آب ذخیره شده در پوست جلوگیری میکنند.
غدد چربی و عرق که عوامل طبیعی رطوبت رسان پوست هستند با مشارکت در رطوبت رسانی به مواد تشکیل دهندهی پوست به عنوان نگهدارندههای درونی رطوبت پوست عمل می کنند.
عوامل تاثیر گذار در نرمی بافت پوست
نرمی بافت پوست به میزان ذخیرهی آب آن بستگی دارد. هوای خشک (با رطوبت پایین) احتمالاً یکی از متداولترین علتهای خشکی پوست است. در خشکی پوست ذخیرهی آب پوست به طور مشهودی کاهش مییابد. به علاوه، خشکی پوست هنگامی رخ میدهد که لیپیدها تخلیه میشوند و آب کافی در لایهی شاخی پوست برای عملکرد مناسب آن وجود نداشته باشد.
درماتیت آتوپیک یا اگزما، یک حالت خشکی پوست شایع در کودکان است. در اگزما سطح لیپید در لایهی شاخی پوست کاهش مییابد. در نتیجه، کمبود جدی آب در آن رخ می دهد.
پوست بسیار خشک ممکن است، ناشی از اختلالات ارثی به نام ایکتیوز باشد. ویژگی این بیماری پوسته پوسته شدن پوست است. این عارضه بیشتر در قسمت پاها و در ماههای نخست تولد بروز میکند. به علاوه، خشکی پوست ممکن است نشانهی یک بیماری پوستی دیگر مانند اگزمای غیر چرب (استئاتوتیک)، بیماری لیکن پلان و پسوریازیس باشد.
علت خشکی پوست
گاهی خشکی پوست علتهای سادهای دارد. در این موارد، تخلیهی لیپیدها ممکن است به دلیل استفاده از صابونهای قوی، پوشیدن لباسهای حساسیت زا و دوش گرفتن و حمام کردن طولانی و داغ باشد. یک عامل محیطی مهم خشکی پوست قرار گرفتن درمعرض هوای خیلی گرم یا سرد با رطوبت کم است.
علت خشکی پوست شما می تواند استفاده از کرم مرطوب کننده در زمان اشتباه باشد. زمان درست برای مرطوب کردن پوست دقیقا پس بعد از شستن آن است (وقتی هنوز کاملا خشک نشده). زمانی پوست تان بیشترین میزان رطوبت را دارد که خیس است و هنگامی که پوست تان آبرسانی شده است مرطوب کننده ها بهترین کارایی را دارند.
علت خشکی زیاد پوست در زمستان:
در این فصل از سال دما و رطوبت هوا پایین است. همچنین، استفاده از دستگاههای گرمایشی هوا را خشک میکند و میزان آب لایهی شاخی پوست را میکاهد. در طول تابستان نیز قرارگرفتن مداوم در مقابل دستگاههای خنک کننده ممکن است همین اثر را به دنبال داشته باشد.
برخی داروها نظیر داروهای مُدر یا رتینوئیدها پوست را به طور موقت خشک میکنند. در این موارد، معمولاً قطع دارو مشکل خشکی پوست را حل میکند. همچنین، در سنین سالخوردگی، در پی عواملی نظیر تغییرات متابولیک و مصرف کمتر مایعات، پوست خشک و نازک میشود و حالت ارتجاعی خود را از دست میدهد.
عوامل مرتبط با فرآیند پیری پوست نیز حرکت کراتینوسیتها را از لایهی زیرین اپیدرم به لایهی شاخی پوست کاهش میدهند، در نتیجه، فعالیت غدد چربی کمتر و پوست خشک میشود. افزون بر این، در دوران یائسگی یا کم کاری و پرکاری تیروئید تعادل هومورمون ها از بین میرود. این امر نیز ممکن است با خشکی شدید پوست همراه باشد.
مدت زمان حمام کردنتان را کوتاه کنید و ترجیحاً یک دوش سریع بگیرید. حمام طولانی به خصوص با آب داغ چربیهای طبیعی پوستتان را کاهش میدهد. در نتیجه، خشکی پوست شما بدتر میشود. پس، به جای آب داغ باید با آب گرم دوش بگیرید. همچنین، حتماً بعد از حمام یا شستن دستها، استفاده از کرم مرطوب کننده را فراموش نکنید.
چند بار در روز از کرمهای مرطوب کننده، نرم کنندههای پوست یا پمادهای مرطوب کننده استفاده کنید. مرطوب کنندهها در درمان خشکی پوست نقشی اساسی دارند. زیرا غشای هیدرولیپیدی پوست را که آب را در خود نگه میدارد، بازسازی میکنند. معمولاً کرمهای مرطوب کنندهای که پس از مصرف به خوبی جذب پوست میشوند از درمانهای دیگر محبوبترند. طبق انجمن پوست امریکا این کرمها از پوست آسیب دیده و حساس محافظت و آن را نرم و صاف میکنند. همچنین، لیپیدهای طبیعی پوست را حفظ میکنند و مانع از دست رفتن آب پوست میشوند.
مرطوب کنندهای را مصرف کنید که پایهی آن غیر الکلی است.
از پاک کنندههای پوست غیر صابونی و ملایم استفاده کنید. زیرا صابونهای قوی، چربیها را از سطح پوست جدا و آن را خشک میکنند.
از صابونهای آنتی باکتریال استفاده نکنید.
در خانه از دستگاه بخور استفاده کنید و آن را به سیستم گرمایشیتان اضافه کنید تا در طول زمستان و خشکی، هوای خانه مرطوب بماند.
از مالیدن و خاراندن پوست خود بپرهیزید.
در زمستان دستکش، کلاه و شال بپوشید.
مصرف نوشیدنیهای الکلی و جایگزین نکردن مایعات از دست رفته به هنگام تعریق، آب بدنتان را کاهش میدهد. پس، بهتر است از آنها بپرهیزید.
لباسهای حساسیت زا نپوشید. این لباسها موجب حساسیت و خارش بیشتر پوست میشوند. پوست خشک به ویژه، به تماس با مواد تحریککننده بسیار حساس است. این مواد ممکن است خارش و قرمزی را بیشتر کنند.